Asystenci kodowania AI zazwyczaj oferują różne tryby interakcji, każdy dostosowany do konkretnej fazy procesu rozwoju. Zrozumienie różnicy między tymi trybami jest kluczowe dla wydajnej i bezpiecznej pracy. Dwa najbardziej fundamentalne tryby to zapytanie (do eksploracji) i agent (do wykonania).
Opanowanie tego, kiedy używać każdego trybu, to kluczowa najlepsza praktyka, która znacząco poprawi jakość twojej pracy wspomaganej przez AI.
Pomyśl o dwóch trybach jako o różnych postawach, które przyjmujesz podczas współpracy z twoim partnerem AI.
Tryb zapytania: eksplorator
Cel: Uczenie się, planowanie i zadawanie pytań.
W trybie zapytania AI jest partnerem tylko do odczytu. Może przeszukiwać całą twoją bazę kodu, czytać pliki, analizować zależności i odpowiadać na twoje pytania, ale nigdy nie wprowadzi żadnych zmian do twojego kodu. To całkowicie bezpieczne środowisko do eksploracji.
Tryb agenta: implementator
Cel: Wykonanie, refaktoryzacja i działanie.
W trybie agenta AI ma pełną autonomię. To partner do odczytu i zapisu, który może autonomicznie eksplorować twój projekt, edytować wiele plików, uruchamiać polecenia terminala i naprawiać błędy, aby wykonać twoje instrukcje. To jest tryb do wykonywania pracy.
Najskuteczniejszy i najbardziej niezawodny przepływ pracy to rozpoczęcie w trybie zapytania, aby zbudować solidne podstawy zrozumienia i planowania, a dopiero potem przełączenie na tryb agenta do wykonania.
Zacznij w trybie zapytania: zrozum i zaplanuj. Zostałeś zadany refaktoryzacją złożonego, nieznanego modułu. Przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian zaczynasz w trybie zapytania.
LegacyDataProcessor? Jakie są jej główne obowiązki?”processData.”Przełącz na tryb agenta: wykonaj plan. Po przejrzeniu i dopracowaniu planu wygenerowanego w trybie zapytania jesteś pewny podejścia. Teraz przełączasz się na tryb agenta, aby wykonać pracę.
processData, aby była funkcją async.”